Düştüm..düşüncede bir düştüm..sadece

düşünce.. zihnimde..

zihnimde düşünce, altüst oldu benliğim içimde.
bir düşünceydi oysa, nitekim tartışılamayacak kadar gerçekti..acısı..
zihnimde..

sonra -ce ekini çıkarttım zihnimden.. -(eksi) 'ye dönüşse de artılarım..
hani daha fazla acıtmasın diye..

düşün..eylemi..içinde düşün..

düşün eylemini ise; içine girerek bir düşün,
anlamından uzaklaştırmak oldu tek çaresi benliğimin..
ki o da benlik kavgasına dönüştü, aynalarımdaki odalarımda..

hemen itip elimin tersiyle -ün ekini,
düş kavramının içine dalıp gidecekken..
erken davrandı zaman..
iliştiriverdi zihnimin içine; -tüm ekini..

düştüm..bir düşün içinde, bir düşün peşi sıra..
koşarken hani dilsiz adımlarla..

ve ben düştüm yine.. zemin olmamasına,
zamanın hızıyla aynı anda akmasına rağmen içimin..

tam başlayacakken baştan.. düşünce neleri tekerrür edeceğinden kolumdaki saatin..
susturdu içim.. öylesine yankısı kaldı sadece sesimin..

ve anladım ki.. aslında bulamadığım hala..
benliğimdeki bir düştüm..
gri tonlarda..

PS: Yine birşeyi yerle bir ederek resmen kazıdım bu anlamları, o kadar çoklardı ki anca bu kadar toparlandı.. kızmayın ne olur kusur ettiysem güzel Türkçemin ses bilgisi kurallarına.. sadece toparlamaya çalışıyorum anlamları dilimin yırtıklarında..