Düştüm Şiiri - Tuba Çelik

Düştüm.
Kimse farketmedi.
Çelme takan olmadı hayattan başka.
Suçlayamam sevdiklerimi ve sevmediklerimi.

Biliyorum, ben kaşındım, ben düştüm.
Uzandım boylu boyunca toprağa.
Kırıldı kolum, kanadım.
Kaldıran olmadı kolumdan tutup da,
İnsanlar hayal meyal üstümden geldi, geçti.

Düşmenin inceliklerini öğretmemişlerdi hiç,
Ve insanın her daim yalnız olduğunu anlatmamışlardı.
Boşluğa asıldı kaldı bakışlarım.
Bir şey düşünmedim ruhumun acısından başka,
Başkalarına acı çektirmeyi ise hiç düşünmedim.

Anlatamadım bir türlü derdimi
Kavgam, yalanla dolanla, sindiremediklerimleydi.
Kavgam arızalı hayatla.
Yaladı bir ışık huzmesi gözlerimi,
'Kalk! ', dedi,
'Devam et savaşına.'