Düştüm Şiiri - Ahmet Celal Büyükburç

Sevdiğim iffetli namuslu kadın
Aklımdan çıkmıyor o güzel adın
Sen bahar yaşarken bense kışta
Zülfünün telinden kar gibi düştüm

Sen oldun bana en büyük müjde
Kendimi kaybettim seni görünce
Eridim mum gibi sevda alevinde
Rüzgarla savrulan kül gibi düştüm

Yıllar geçti elin elime değmeden
Gönlümdeki sevdan hiç bitmeden
Ben seni bilsem de, sen beni bimeden
Deli Mecnun gibi çöllere düştüm

Yar diye senden başkasını bilmedim
Aklıma geldikçe hep seni düşledim
Rüyalarıma bile gelmeni bekledim
Damlalar gibi dağılıp yerlere düştüm

Bendeki bu yara oldukça derin
Derdimin çaresi gül yüzün senin
Eimde güllerim yolun beklerim
Vakitsiz solan gül gibi düştüm

Bedbaht ömrümde bir sevda gördüm
Sonunda aşkınla deli divaneye döndüm
Ölmeden diri diri mezara gömüldüm
Efsaneler gibi sevdalı dillere düştüm