Düştüm Şiiri - Nihal Mirdoğan

Nûrunla aydınlat, yanımda ol Râb
Her kör bakan gözün miline düştüm
Apaçık , ruhumda kanımda ol Râb
Kızgın demirlerin yoluna düştüm

Yoldaki akıllar, karmakarışık
Kimi şeytan, kimi şerle barışık
Ruhumun dengini ararken ışık
Dağlanan gözlerin külüne düştüm ;

Baktım ; Mahşer,mizân,bilen kalmamış
Âhlak yasasını kimse bilmemiş
Kibirler, eline Kur'ân almamış
Benlik girdabının gölüne düştüm

Aç kollarını aç Rabbim, derdime
Tövbe istiğfar kattım virdime
Fitneler yüzünce şânlı yurduma
Öfke denizinin seline düştüm

Allah korkusu da yok oldu sanki
Çirkin çehre teslim aldı inan ki
Gayrısı,onunki ya da bununki
Şu nefislerin pis hâline düştüm

Gafillere alkış tutanlar varken
Usul,adet,töre kullarda kirken
Ağızı firavun lokması yerken
Âh,nice şuursuz diline düştüm

Namertliği tatbik eder oldular
Zulmün kabına her lokma doldular
Kinin tohumunu serpen yol'dular
Ben "lâ hâvle"nin yoluna düştüm

Şu aciz kuluna kolun uzat Râb
Nâfile kelâmı, azâbı, at Râb
Esir Türk'leri azad et ,azad,Râb
Deryânda Türk-İslâm salına düştüm

Sesime ses verin karanlık dağlar
"Ya hidâyet" diyen sözlerim ağlar
Sana yönelince,kuvvetin bağlar
Ayet ayet Kur'ân yeline düştüm

Yâ Rabbim,her zaman sana muhtacım
Doksandokuz ismin başımda tâcım
Rahmeti bol olan sevgine açım
Tomurcuklar açan GÜL'üne düştüm