Düştüm Şiiri - Cihangir Orkun Pehlivan

Düştüm…
Buz gibi sokaklarda
Dağıldım …
Tutuştum
Kavruldum
Sönemedim

Süpüremedim kendimi
İliştirildiğim hayatlardan
Eğreti kaldı
Cümlelerimin içinde her hece

Kendini tekrarladı her ağır yara
Ve hep daha beter şiddette sarstı

Düştüm
Buz gibi sokaklarda
Kanadım
Kanatıldım
Kanattım
Ehlileşemedim

Erteledikçe birikti kıyametlerim
Biriktikçe ben ezildim
Diken üstüydü hep nefeslerim
Devrikti yıkıktı artık cümlelerim

Kendini ezberletti her ağır yokluk
Ve hep daha da inatla kanıksattı

Kurup darağacını
Sallandırasım geldi her geceyi
İşkenceler etmek istedim
Ruhumun her zerresine

Kurşuna dizesim geldi aynaları
Ki her defasında vuramasınlar diye tokatları

Düştüm...
Mıhlandım
Çakıldım
Bu defa kalkamadım!