Düştük Şiiri - Fatih Tekiner

Ne oldu kurulan onca hayale
Tutamadık gülden, hazana düştük
Döktüğümüz yaşlar gelmedi dile
Temeli atmadan bozana düştük

Seçtik dostumuzu hesap yapmadan
Sardık yaraları mikrop kapmadan
Galiba yetmedi, gözü kırpmadan
Kaydı ayağımız kazana düştük

Birazcık mutluluk bekledi gönül
Gezmediği ne köy kaldı ne de il
Çaresizce sustu, ses etmedi dil
İnsafı olmayan üzene düştük

İnsanları anlamaya çalışmak
En büyük hataydı ümitle koşmak
Sanki gerçek gibi bir an alışmak
Fırsatı bulunca ezene düştük

Ne geceler duydu, ne dağlar duydu
Feryatlar edildi, zalimler doydu
Demek ki bizlerin hayatı buydu
Arkamızdan kuyu kazana düştük