Düştüğüm Yer Şiiri - Rafet Küçük

Her düştüğümde O kaldırdı..
Ben düştüm.. O kaldırdı..
Ben “düştüm” O kaldırdı..

İlme dayanmak gerek..
İlme “dayanmak” gerek! ..

Dağların taşıyamadığı..
..Nedir sanırsın? ! ..

“Su-götürmez Gerçek! ..”

İki tane çer çöp mü? ....

..toprak mı, bağ mı…

….Kağıt parçası mı? ! ..

……Ağ mı? ! ....

İlme dayanmak gerek
İlme dayanmak, “Erek! ..”
Dağ gibi……..

…dağ gibi..

yoksa gideceğin yer belli..

“dibin dibi, direkt! ..”

..dibin dibi direkt

…dibin dibi, direkt! ..

Kalk ayağa yahu! ...............
Kalk! ..

içindedir..
kimse görmez…

..yüreğinde cennet

…Yüreğinde cennet

……Yüreğinde Cennet! ..

Kalkkkk! .....

düştüğün yerdir..
sebep…..

Zaferine içilecek! ..
Zaferine içilecek…

“Kim şehit olmayı içtenlikle dilerse, Allah, onu şehitlerin menziline ulaştırır. Bu kişi, isterse yatağında ölmüş olsun.” buyuruyor. (Müslim)