Düştü Gidiyor... Şiiri - Mustafa Usta2

Ömür dediğimiz yorgun ağacın,
Bir dalı kırıldı, düştü gidiyor.
Sırtımı verdiğim büyük yamacın,
Sel oydu kökünü, deşti gidiyor.

Huzuru neşeyi tatmadık yine,
Derdimiz çoğaldı, kahroldu sine,
Atılan her adım zulüm lehine,
Kederim boyumu aştı gidiyor.

Söylenecek sözler kalmadı, bitti,
Bu halkın çektiği canına yetti,
Oynanan oyunlar dünü mahfetti,
Sabır damlaları taştı gidiyor.

Çamura bulanmış eller çoğaldı,
Kul hakkı demedi, içine daldı;
Nemrutlar soyunu meydana saldı,
Fitnelik yolunda koştu gidiyor

Biri ocak çattı, sürdü odunu
Hep ölüm marşıydı çaldığı fonu;
Karanlık köşeden seyretti sonu,
Kaynadı kazanlar, pişti gidiyor.

Karanlık tablolar, nahoş bir resim,
Adaletin adı dilde bir isim,
Haksızlığa karşı durdu nefesim;
Hüzün galeyanda, çoştu gidiyor.

31 Aralık 2009 İstanbul

Mustafa Usta