Düştü Aşkk Şiiri - Aysel Oturak

…Hani elinde tutamadığın en değerli…
…Hani tıpkı gidişi olup, dönüşünü bekleyemediklerin gibi…
Ya da, ya da hani içinde bir yerlerde ince bir sızı var ya içe, içe akan...
…Zamana yenik Düşen, paramparça dağılan!
Hani o zamanla içinde yok olmayan, acıtan - savrulan!

Oysa oysa
Aşk, sevgiyle kalbe çocuksu dokunuşuydu, Seninle.
Soğuk bir son baharda kendi yalnızlığımızla baş, başa siyahımsı bir ay ışığında,
Ruhumuzu esir alan sevda türküsünü söylerdik!
Sığınıyorduk gecenin sessizliğine, ürperiyordu ruhumuz ve yine sığınıyorduk birbirimiz siz,
DÜŞLERİMZE…

Düşlenen sonsuz duyguların, beklenen aydınlık geleceğin - karanlık belirsizliği ile karamsar bir atmosferin içindeyim şimdi, ey sahte sevgili.
Hesapsız, sorgusuz, çıkarsız ve ötekine sormadan, DÜŞTÜK! Adsız uçurumlardan...
Biliyorum.
Kaybolacaksın bu keşmekeş yeryüzünün, ara boşluklarında, tutun bana…
Asil siyahın korkusunu yaşıyoruz "derinden ve sessizce.”

Yaşamaya adadığımız hayaller günün her anında biriktikçe birikiyor, eksiklerimizle,
İçime nefes, nefes çekiyorum acılarımı...
Yüreğime gömüyorum sensiz sancılarımı...
Aşkın kutsal mabedinde, unutulmadan ve unutmadan bu baharda seninle düşmeyen,
DÜŞ - lerimiz vardı.
Kimselere bırakma sendeki DÜŞ-LERİMİZİ…