Düştü akşam... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

.

düştü akşam
geç vakit
elinden tutan olmayınca

gecenin şansına sarılma
ılık sızılı kavuşma
düştü akşam
gecenin koynuna

ıslak ortalık
rengi kayıp resimler
can istiyor adamdan

yüz çizip
birini beğeniyor ressamlar

kadına aç bakan
ekmek çalan adamlar
en renkli resimler
çocuktular

kokusu burunda
sıcak ekmeğin
ısıtıyor
serin sabahta

anlatmayayım

kadınım der biri
biri anam
ikisi varlığımın

düştü akşam

gecenin koynunda vakit
eller tetik tetik

yeminler ettirilecek
çekilse saçları çözülecek
sus gecik
kopmaya yemin mi ettik

üzdüm
üz gitse elden
hüzünsüz kalırdı

bugün acım var
üz günüm

tükendi ortalık
sıcağı olmayan ateş
deniz istiyor külüne
nar suyu yanar
dile gelince
beyazlar içinde

yüzün gülsün

bitirdi
kendini yiye yiye

göz sona kal

mor mektuplar yazılıyor
kurumuş gül suyuyla

ışığa tut
oku

saplanmasın alnına
öpülmedi doyunca

arajman
dinlenelim
çorabım yapışmış ayağıma

sıra
defa...| yla
arka...| larca
..........| arkaya

fon yapıyorum ağlamayı
yarım kalıyor gülün adı
ün
git

gecede düşecek sabaha
elinden tutanı olmayınca

kimse akmasın
yürümek var ovaları
izlemek anız yangınlarını
ne zaman görsem
karanlığım açılıyor
ıslaşıyor ellerim sıcağı

gecem
şehrimin ışığı
geç yakılan
sigara anlatsın sızıyı
sızıdan geçtim
kavuşmayı
ayrı ayrı
ağlamayı

her adım akşam

geldim mi
bir şey söyle

sıkıntı
düşüyor akşam

bir başına
dokunuyor toprağa

güleç elleri

çocuk gün

biraz

az

ayaz
açık yara

anladıysan bağırma

13 06 2005

.