Düştü Şiiri - Erdal Yıldırım

Dolandım bunca diyarı
Gönlüm kara kaşa düştü
Sevdanın yokmuş kararı
Canım bir telaşa düştü 

Esti garip yeller esti
Dal kırıldı başa düştü
Sandım ağıtlarım bitti
Gözüm dolu yaşa düştü

Uzattım elimi dosta
Dostum benden daha yasta
Dünya denilen heveste
Hayallerim boşa düştü

Emellerim uzun yoldu
Yollar başlamadan durdu
Daha açılmadan soldu
Bahçalarım kışa düştü

Suskun ettim şu dilimi
Düşkün ettim ben halimi
Viran eyledin hanemi
Ev barkım ataşa düştü

Unuttum çoktan neşeyi
Dertler almış başköşeyi
Hayat denilen şişeyi
Tutamadım taşa düştü