Düştü Şiiri - Muhittin Alaca

Kuşların veda vaktidir sonbahar,
Sevdanın kırlarına hazan düştü.

Güller soldu, ağladı koca çınar,
Sararan yapraklardan hüzün düştü.

Dağıldı nur taneler, çatladı nar;
Aklıma yine bedbaht sözün düştü.

Yanar yüreğim, ah durmadan yanar!
Püsküren volkanlardan, közün düştü.

Kolaysa gel de kırılanı onar!
Bana her daim oyun bozan düştü.

Vefasız, gönül hâlâ seni anar!
Kırıldı aynalar, mah yüzün düştü.

Bulandı buluştuğumuz pak pınar,
Yıktın geçtin, çamurun-tozun düştü.

Dallar kırık, bülbül nereye konar?
Bağ bozuldu, bahtına fizan düştü.

Kanar yaralarım, durmadan kanar;
Tampon için sardığın bezin düştü.

Sen kal tüm güzelliklerinle, ey yar!
Koptu mesafeler, yol uzun düştü.

Kader bu, kim bilir sabrımı sınar,
Gördüğüm ya kâbus, ya hazin düştü.

Ve gidenler dönmez, umutlar söner;
Mazluma yargısız infazın düştü.

17/10/2012