Düştü Şiiri - Nihat Tüzün

Kendisini cihana efendi sayanların,
Sabıka defterine yine bir kara düştü.
Ta maziden bu güne mikrop taşıyanların,
Hasta sinelerine yine bir sara düştü.

Bu ne rezil bakıştır bu nasıl asabiyet,
Öteki et yığını ve kemikten ibaret,
Ey Rabbimiz nasip et kör kalplere hidayet,
Alçakların gölgesi yüksek bir yere düştü.

Hangi mümeyyiz akıl bu mantığı açıklar,
Plastik oyuncak mı parçalanan çocuklar,
Beton çatlaklarından fışkıran tomurcuklar,
Bir bahar mevsiminde don yedi kıra düştü.

İflas etti hak hukuk kalmadı insaniyet,
Filistin’in şahsında vuruldu masumiyet,
Dinle hümanist birlik ve Birleşik Cemiyet!
Bir kez değil maskeniz binlerce kere düştü.

Lanet şefkatsiz aklın hüküm sürdüğü çağa,
Ve ırkçı zihniyetin ahitleştiği dağa,
Özgürlüğün önüne kurulan çelik ağa,
Karanlığı korkutan yüzlerce çıra düştü.

Sürüngenler ne bilsin uçan kelebekleri,
Yedi renkli kuşaktan nasıl olsun haberi,
Yakup’un yüreğine düşen kuşkudan beri,
İnsanlığın mirası çete-i şerre düştü.

Taassup girdabında bilinci alt üst olmuş
Sinirleri alınıp hissiyatı kaybolmuş,
Hallaç pamuğu gibi parçalanıp savrulmuş,
Ümmetin payına da kapanmaz yara düştü.