Gönül bağımda bir bir boy veren menekşeler,
Boyun büktü, bahçemde sevdam hazana düştü.
Bir vefasız rüzgârda savruldu da umudum,
En sonu iflah olmaz köhne yalana düştü.
İnkisar bulutları dolaşırken sinemde,
Gözümden akan yaşlar alevli kana düştü.
Sevdam koparılarak meçhule savrulmuşken;
Sürgünde bilmem neden o yardan yana düştü?
Bir sevdayı beslerken kanımla gözyaşımla,
Bütün tutkunluklarım aşktan ziyana düştü.
Soluk yüzlü geceler uykulardan azade,
Bir deli gömleğiyle hasretlik cana düştü.
Eğer olsaydı Ulvi sende sefadan zerre,
Solmazdı ümitlerin lakin hüsrana düştü…
Aralık 1999
Ahmet Öztürk 3Kayıt Tarihi : 9.1.2012 17:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!