Düştü Şiiri - Şener Özdemir

Ele düştü,ayağa düştü,yola düştü

Gül simâsın görme arzusu dile düştü

Aradım o köşe bu köşe Mecnûn mîsali

Âh, ümmîd-i visâlim sanki sele düştü

Gördüm oturmuşken bir aralık

Selam verip alma göze düştü

Görünce nâhoş,duman duman,yâri

Gizli yaş kalbe düştü,öze düştü

Bitti lâkin (sonra) başlamadan her söz

Sahte bir tebessümle nazâr yere düştü

Kaderim böyle mi yoğrulmuş acep

Derken,bir tevekkül sese düştü:

“Ya Râb! Bîzar oldu kulun bu dertten

Emelim vermek bir yüce ele düştü.”