Düşten Sonrası Şiiri - Çağdaş Öztürk

Geç vakit dün gece
Düşüme girince
Uçtu kalbim mutluluktan;
Dönünce ve yataktan
Düşünce
Çare kalmadı başka kalkmaktan.
Sen ve benden oluşan bizi düşündüm
Sen, ben, biz
Neyiz?
İnanmalı mıyız acaba aşka?
Düşündüm
Uzun uzun;
Havlayan birkaç köpekten başka
Hiç geceyi yırtan ses yoktu.
Karanlık ve sessiz
Gölgeler buz tutmuştu,
Soğuktu
İçim gibi kıpır kıpır değildi dışarısı
Hafif bir baş ağrısı
İşin içine etmiyor değildi doğrusu;
Aldırmadım.
Seni
Beni
Bizi düşündüm uzun uzun,
Aklım ve gönlüm –ki aklıma küs-
Ve iki kaşımın arasındaki nefis
Seni istiyordu.
Bu delilik!
“İstiyorum” diyordu
Korkmadan üstelik;
Yok bunların utanmak gibi bir huyu!
Bu hal ne olacak be aslanım?
Ben, seni çok seviyor
Sen, ben tarafından çok seviliyor
Biz, sanki kedi köpek
Ben ve seni,
Yani kendini,
Bizi yiyor gün boyu;
Sende de tık yok yani!
Allah’ın cezası at gözlüklü aşklar
Uyku kaçırmasını iyi biliyorlar;
Sabah servisini kaçırtmasını da!
Seni, beni ve bizi düşündüm de dün gece,
Uykusuzum.Çözülmedi hem daha bilmece! ..
Belki sen ellisine gelince; yani yaşlı bir yaşa
Benim adım yazılınca bir mermer taşa
Çözülür.Kim bilir?