Düşten Öte Bir Gece Şiiri - Cevdet Dino

Yolculuk dünden başladı
Gökte ay paramparça,
Gecenin elleri soğuk
Dokundukça tenime
İrkiliyorum derin uykudan

Yalnızlığın son durağı
Yüreğim,
Gecede ilk yolculuğum…
Düşlerim alabora gemilerin uğrağı

Bir silebilsem ah tanrım yalnızlığı
Evrenin sofalarından
Belki de bu inanışla çıktım ben yola
Uzadı yol ve gölgem
Uzadı yalnızlığım ardımdan

Bir uğultu hissediyorum ensemde
Sanki büyülü bir nefes
Kanımı donduruyor
Hoyrat bir rüzgar gönlümün bahçelerinde
Sisli bir buğu
Çekiyor beni içine
Kulağımda ebabil çığlıkları
Dilimde –yüreğimde- pepuk yalnızlığı

Ay parçaları ayrılıyor gözümde
Her biri apayrı bir seferde
Ben başka…

Kar taneleri
Salınarak dökülüyor semadan
Süzülüyor bir bulut
Çobanyıldızı som ve kurşuni
Bu gece

Köylerin ışıkları
Ve
Bir sessizlik yanıyor ufukta

Dilimde tarifsiz bir şiir
Biraz ötede
Ötede biraz
Sesine meftun olduğum lir

Üstümde gri bir yüz
Çehrem denize hasret
Deniz, benden uzak…

Şimdi çekiliyordur koylarına
Küçük yelkenler
Urbaları dolu nimet
Balıkçıların

Doludizgin özledim
Dalyanlarda ağlara takılan
Yosunların rengini içime çekmeyi

Üşüyorum sanki
- hayır bu üşümek değil-
Diyorum;
İşlenen tüm demir ocaklarını
Kucaklamak istiyorum

Art arda birikiyor
Topuklarımda çamur ve su
İncinen mavinin
Karanlığa olan
Sitemi midir bu?

Yolculuk,
Elmas keskinliğine
Vuruyor dizlerimi
Giyotin,
Boynumda bir süs
Yol, yaldızlı bir işkence

Düşlerimde çığlık çığlığa
Serçe yakarışları
Efsuni bir hasret kokusu
Tenimde ılık dokunuşlar
Terli bir yağmur ruhumda

Annemin saçlarımı okşamasına
Endamı şuleli bir kızın tebessümüne
Ve şehre hasretim
Kızıl buseli – hayallerimde uyuyan bir güzel-
Hasretim ona
En çok da ona ben…

Dağları izliyorum
Siluetleri düşüyor geceye
Her yükselişin
Ardında duruyor Anka
Her inişte Meleke Tavos,
Alev alev yakutları
Taşıyorlar kanatlarında

Bak, bir tilki
Ovada
Homurdanan meçhul bir inilti
Ayaklarım,
Taşımıyor artık ezik cesedimi

Çakır, ela gözlerini
Aynada hatırla,
Ey sevgili!
Ağır gelmez mi,
Tek başına yenilgi?

Nice parıltılar söndü
Yüreğimin sokaklarında
Ama ben,
Geceyi tuttum içimde
O da terk edip gitmesin
Kalsın diye hüznümle
Ay ve yıldızlar…

Belleğimde bir sızı
Biliyorum,
Sensin gönlümün hırsızı
Ama,
Artık en sevdiğim gece
Çünkü benim için gece,
En anlamlı bilmece

Gözlerinin esiri olduğum gecelerde
Ben sana mı aşıktım?
Yoksa gözlerin gece
Ben esiri miydim bunca sene

Yürürken kuşanmışım karanlığı
Köylerin hala sönmedi
Mavi morumsu ışıkları
Hala sessizlik yanıyor
Her adımda
Köpek uluması,
Sağır bir derinlik…

Gece topluyor eteklerini
Kızıl bir merasim bulutlarda
Kanlı mı bitti düşlerim?
Sonra,
Alaca bir hüsran çöküyor göğe
Bir ışık sarıyor boydan boya küreyi

Aydınlığım gece benim
Herkese tezat mı yüreğim?

Ey sevgili,
Kapanıyor gözlerim
Kuytu bir mağaranın
Nemli örtüsünde

Aydınlığım gece benim
Düşten öte bir gecede
Bak, yine seninleyim!

Esmerliğin ve tadın
Aynı meyvesi sanki masivanın
Gökte ayla yükseliyor adın

Ne mevsimler yaşandı
Düşerken zemheri ayından zaman
Filizlenmiş acı gerçeklerle
Herkes pencere kenarına bir saksı koyardı
Hafif toprak ve toprakta solgun bir demet çiçek
Sanarlardı ki bütün geçmiş o çiçekle büyülenecek

Olmadı, yaşanmadı hiç mutluluk
Ne resmi çizildi tuvale
Ne okundu esamisi
Aşk sınandı hep ateşte
Gece kaldı sadece

Büyür içimizde hezeyanlarımız
Biz tanrının mı çocuklarıyız?

Ey gece, sevgili de sensin
Mutluluk da aşk da
Sen kal bari sen kal hep benimle

Artık en sevdiğim gece
Çünkü benim için gece,
En anlamlı bilmece!