Düşten öte Şiiri - Muhsin Koçak

Güneş, kahır kusuyor...
üşüyorum,varmadan geceye,
son-suzunda saklı sıcaklığı,
bir benden öte
akşam üstünü gösterir zemheri düş,
yine kahır,
yine gam,
yine keder yüklü...

bir hayat,kırk dört yaşım...
her bir yılı, on çarpanında,
yorgun kaşım,
sürgün hayat,
sürgün sevda,
sürgün düş...
ölüm-lere doğradım
zemheri düş,
kahır aşım...
ne cana minnet, ne de canana ihanet,
namerde,
kahpe kula
ve bir de soysuza korku,
dim-dik durur, sevdalı başım...

Çile yüklü, dert sarmalında yapa - yalnız
boğuluyorum darlığında yüreğimin,
boğazıma düğümlü gün,
sıksan kurşunu geçmez,
sallaasan kılıcı kesmez,
kahır, gam ve elem dolu yüreğim,
ve sonsuzluğuna salmak ister kahrın
bir sırat özlemi günahlarım,....

kutsal, ama şart mı yaşam,
kahpe,
soysuz,
düzenbaz,
sahte ve riya...
deryasında yüzmek.... şart mı?

ya ben bu dünya’ya
ya da sahte dünya bana göre değil...

yanlış zamanda doğuş varsayımındayım
ya çok erken ya da çok geç...
yaşamak istersen,
adam olmak.... imkansz,
ya riya, düzenbaz ve sahtekar,
ya da kul hakkı ile beslenmiş,
dostunu sevdasında boğmuş,
kahpe yürekle adamını satmış
Öz-ünü kelle pazarına asmış,
birini seçmeyi tercih hakkın... işte bu şart koşulu hayatın! ! ! !