Gece çökerken`,zifiri karanlıkta
Yıldızları kırpıp,süsledim gökyüzünü,
Sen yine bendeydin.
Düşlerimden rüyama,
Gerçeğime düşmeyen.
Aklıma geldikçe,ellerim Sema_ya duran,
Duam arş_u alâya bakan.
Ruhum ruhunda kalan,
Sen yine yüreğimden,ürkek kuş misali,
Kanat çırpıp!!!
Benden uzaklara göçen.
Uçurumdu Senden ötesi,
Gözlerine,ellerine,tutunmak istedikçe,
Kabuslarda kaybolan,
Düşten ibaretsin sen
Kayıt Tarihi : 6.6.2020 08:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Radiye Diri](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/06/06/dusten-ibaret-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!