Düşsüz uykular Şiiri - İlker Köken

Düşsüz uykulara daldık
Yolumuz uzun diye
Belki sabahı karşılayıp;
Bir umut ekecektik yorgun toprağa
Yanımızdakilere gülümseyerek en güzel günaydınları paylaşırken
En mutlu sunuları kıskandıracaktık belki...
Belki de camdan dışarıya uykulu bakışlar bırakıp:
Kendimizce bir sebep bulacaktık günü bitirebilmek için...
Duyamadığımız sesleri özleyeceğiz
Bir tabut sessizliğinde
Ya da ağaç kökleri gibi tıkıldığımız toprakta
Koşmanın hazzını kifayetsiz yaşayacağız...
Geride kalanlarsa;
Ne bırakılanların değerini
Ne de bir eksikliği fark edecekler.
Kaybettiğimiz hayat,
Sadece hesabını sormak için çıkacak karşımıza
Yitirebileceğimiz tek bir şey olacak ondan itibaren
Artık hiçbir zaman son’u merak etmeyeceğiz
Sadece beklemek düşecek yüreğimiz kadar küçük payımıza
Sıramızı ve yerimizi beklemek...
İçimizdeki merak korkularımız olacak
Halbuki bildiğimiz tek sonuç bu olmuştu
Biz farkında değildik