Düşsel Tutarlılık Şiiri - Orhun Savrın

Gariptir ki çoğunlukla senin uyuduğunu hayal ediyorum
Seninle olan en güzel anılarımdan biri uyuduğunu izlemek
İzlerken seni bir sigara yakıp kadınım diyebilmekti demek
Tüm gülüşlerinin içinden sadece bir anı kendime saklıyorum
Asla bunu söylemeyi düşünmüyorum kaldı ki unutmuşsundur
Yadırgamıyorum unutmanı aksine tebrik ediyorum çoğunlukla
Bu yetini ne kadar kıskandığımı açıkça itiraf etmeliyim aslında
Boş çerçeveler ile yaşamanın yanlış olduğunu düşünmüştüm
O kadar ölümcül bir yanılgı tepesinden atmışım ki kendimi
Düşsel tutarlılık bedenimi kemiriyor sinsi bir fare gibi
Tepe gözlerine baktığım zaman anlıyorum ölümcüllüğü
Bedenimde bana karşı gelen tüm dokuların amaçsız direnişini
Yok olmak için yapılmakta olan bir mücadelenin içinde
Kendi kendime savaşıyorum kıramadığım bir ayna karşısında
Uyanamadığım bir rüyanın en dip görüntüsünde bir uçurum
Tanrının dahi terk ettiği soğuk bir cehennemde ben
Uyuduğunu hayal ederek bir sigara yakıyorum sen gitmeden
Asla gidememiş olmanın bünyemde uyandırdığı sapkın
Sağlıksız ve zehirleyici duygularımın zihnimi aldattığı bir an
Gerçek şakaklarımdan giriyor ve kayboluyor çocuk ellerinin
Masumluğu ile beraber taşıdığı bütün güzellikler
Durdurmak ve boğulmamak için gelmekte olan duygu selini
Ardı ardına sigaralar yakıyorum dumanından barikatlar ile
Kitliyorum kendimi senin dahi kimsenin olmadığı bir düşe
Çıkarsam canımın acıyacağını bildiğim halde yine de
Meraklılığım çaresizliğim oluyor ve düzeldiğim vakit
Bozulmaya yosun tutarak yine başlıyorum kaldığım yerden