Düşsel Marangoz Şiiri - Özgür Özge

“Dört çocuk tabutu,
Beş idam sehpası,
Bir padişah tahtı
Ve de birkaç tanrı putu…
Yonttum aynı ağaçtan”
Diyor ve gururlanıyordu,
Yanakları kral öpücükleriyle dolu düşsel marangoz.

Sonu olmayan tek bir meydan vardır dünyada
Her akşam annelerin ölmüş çocuğunu aradığı
Kanlı yıldızların aydınlattığı yollarda
Sessiz bir türkü her an tutup yırtar kulak zarlarını
Ölmüş her çocuğa yavrusunu sormak için eğildiğinde
Ansızın haykırır karanlığı delen bir çığlıkla:
Susun artık sessiz yığınlar
Başım çatlıyor sükunetli uykunuzdan

Sessiz türkülerle kulak zarları yırtılan
Sesli sevişmelerle kızlık zarları yırtılanlar…

İki farklı kadın ve tek bir erkek vardır dünyada
(Ve) Kulaklara değil, ama yüreklere gürültülü gelir bazı suskunluklar.