Mum gibi erimekte,
Düşsel mabedin,düşsüz yatağında,
Günahkar bedenler..
Gerçeklere sığınıyorlar,
Emin olamadıkları,
Sözde gerçeklere...
Ölümden korkuyolar,
Doğdukları günü,
Hatırlayamadıkları gibi,
Ölecekleri günü de,
Hatırlayamayacakları gibi...
Düşünceleri göz ardı edip,
Flu şekilde hareket ediyorlar,
Sözlendikleri hayatı,
Unuttukları gibi...
Birde yalnızlık derler,
Derinden bir iç çekerler;
Bilmiyorlar ki yalnızlık,
En büyük ibadettir,
Yaratana mahsustur,
Bizlere yansıtılmaktadır....
Doğayı yıkıyorlar,
Beton tabutlara sığınıyorlar,
Durun nedir bu! ?
Demek gerekmez mi?
Ölümden korkuyorsunuz da,
Beton tabutları,
Ne diye inşa ediyorsunuz...
Kayıt Tarihi : 13.4.2009 17:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fırat Ergüven](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/04/13/dussel-kavram-siirsel-sitem.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!