Gerçekliğim de yoktun
Düşsel dünyam da Vardın
Ben gerçeklikte varolurken,
Sen rüyalarımda yelken açardın.
Ben seni düşsel dünyamda,
Zihnimde kuytularda saklarken siluetini,
Sen beni gerçekliğe çektin,
Ben gerçek olmaması gerekendim,
Sen düşsel güzelliğinde neden kalmadın
Benim monoton gerçekliğime doğdun,
Ve doğdugun gibi ben anlamadan
Tekrar kayboldun,
Tüm acı kazanımlara rağmen,
Sağlam bir tekme attın hayat..
Sıkılma iyi geldi, senin doğan,
Gerçekliğimi göstermek …
Düşsel dünyamı ise bir gün kazanırım.
Günan ÜlgenKayıt Tarihi : 5.9.2013 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Gün An Hayat’ın 100′ ü" Serisi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!