Düşsel Bir Gül Şiiri - Cem Dönmez

Aşkı çiğden bir bir damıtmıştım
Sen demiştinki basit derinde
Bense bütün gün sayıklamıştım
Düşsel bir gülün kesitlerinde

Gitti... Uzağın uzağına... Kan terledim
Temelim sarsıldı, atım topal, neyleyim.

Giderken, battı güneş, battıkça ağladım,
Ah bir dönse doğacaktır yine, anladım.

Gidişinde bir başkaydı ama, döner mi?
Dönmezse eğer, neyler bu acı, diner mi?

Sabah gibiydi ah bir gülerdi, sıcacık,
Kim ki görse, acısı kalmaz şu kadarcık.

Tebessümü mü, ılık ve ıslak, ne desem,
Doyurmaz o kadar, büyük sular getirsem.

Büyük sular, ah, temizleseler kalbimi,
Hep değil, bir kez olsun tutsam vaadimi.

Gel gelelim, kararım kalmamış, vefam da!
Bende aşk bir duman imiş, yanmış kafamda.

Bir bende değil, her yerde duman olmuş aşk,
Şu ihanete bak ve gör ki; yokmuş aşk.

Hani hava gibi, ele avuca gelmez,
Ah, bir öyle der, bir böyle hiç güvenilmez.

Ne söz duyduksa ondan, sabaha unuttu,
Susadıkça kaçan yağmursuz bir buluttu.