düşsel Bekleyişler Şiiri - İsa Yılmaz

göz nurum
kağıttan evler gibi
yıkılıyor zamanın duvarları
yoksun
annesini kaybetmiş çocuklar gibiyim

salıncaktan düşmüş
ve ayağını kanatmış gibi de değil
gecenin bir yarısı
kötü bir rüyada hayallerini kaybetmiş
ve ansızın uyanıp da etrafına bakınmış
gecenin karanlığında
korkular içerisinde
her şeyini kaybetmişçesine
yapayalnız kalmış
yüreği kanamış
gözleri yaşarmış
ne kadar beklese de
kimseleri gelmemiş
yetim ve öksüz bir çocuk gibiyim

göz nurum
masaldan mutluluklar gibi
ansızın tükeniyor gülücüklerim
yoksun
rengini kaybetmiş denizler gibiyim

üç kıtaya yayılan
dalga dalga coşan
özgür okyanuslar gibi de değil
dağlar arasına hapsolmuş
her fırtınada biraz daha hırçınlaşmış
ve uçurumlara çarpa çarpa
imkansız çırpınışlarla
özgür kalmak isterken
esarete düşen
mavisini yitirmiş denizler gibiyim

göz nurum
okyanuslar ortasına terk edilmiş
her dalgada biraz daha küçülen
ıssız bir adada kalmış gibiyim
yoksun
belki görüp de gelirsin diye
kalbime ateş yakmış
alevden düşler içerisinde
gecenin karanlığında bekliyorum…

23.01.11