Düşsel Şiiri - Ferhat Çolak

Sıska bir yalnızlıktı aslında,
Sessiz, çirkin ve öksüz bir yalnızlık..

Bin yıla uyuyup, bir an' a uyanmış;
bahara uyanmıştı.
Bahar iyi adammıştı.

Aynı çığlık bir sonsuzluğunda dehlizinin:
kenar çizgileri yitmiş,
bitip tükenmiş bir kimsesizliğin.
Bir de hayasızlığında kayıtsızlığının.

Şimdi, sızısıysa eğer bu belirtisiz zamanının;
öç almaya gelir arta kalan yarısında ömrünün.
Bugün değilse yarın, yarın değilse öbür gün.
İşte!
Hepsi sürgününde bu döngünün.

Hepsi..
Sürgününde...