Düşperişan Şiiri - Sedat Demir

Galiba ölüyorum anne,
Ne olduğunu anlamadan
Geçip gider bir ömür demiştin
Ne olduğunu anlamadan ölüyorum anne!

Biliyor musun anne:
Arkamdan ağlamasın diye
Fazladan yedirdiğin tüm lokmalar bile
Ağzımdan burnumdan geldi anne!

Boş bir rüyaymış
Yaşadığımı zannetmem,
Sen üstümü örterken uyanmayayım diye
Hayat beni
Anadan üryan bıraktı anne.

Dinlemedim seni anne,
Hiç dinlemedim seni,
Oysa kâğıt mendillere sümkürüp
Atmak isterdim tüm acılarımı,
Tutup silkeledim ama
Olmadı onlara bile kıyamadım anne.

Yüzüme hapsettikleri
Bu beter karaları
Bu beter karanlıkları sil,
Çitile, yıka anne
Seversin çivit ile yıkamayı
Yıka bembeyaz olsun anne.

İyilerin erken öldüğünü
Gördüm anne,
Ve kötülerin hiç yaşlanmadığını.

Affet anne,
Çıkmıyor sesim diye kızma bana
Kesik bir gırtlağın
Kısık sesinden bu kelimeler,
Bağırabilsem onlar bile ölürler anne.

Affet anne,
Doksan yaşında ruhumun
Otuz beş yaşında bedeninden bu sözler,
Bedeni, üstüme büyüyünce de giyersin
Diye aldığın pantolonlar gibi
Birkaç beden büyükler.

Affet anne,
Seni dinlemeyip yaslandığım insanlar
Oldu en büyük yaşlarım.

Kustuğum kanlardan
Birkaç insanın hayatı kurtulabilirdi
Biliyorsun anne.
Ama hep sustum anne.

Anne bak;
Şu uçan bir kelebek olmalı
Ömrü ömrüme eşdeğer,
Uzatsa şimdi kanadını
Kanadı, kanadıma değer.
Uzatsa şimdi kanadını,
Kanadı kanıma değer Anne!

Özür dilerim anne
Bunlardan bahsetmemeliydim sana
Bana bahşettiğin sevginle
Ayakta durduğumdu asıl söylemek istediğim.

Evet, bundan bahsetmeliyim
Yalnızca bundan
Teşekkürler anne,
Teşekkürler can verene
Aracı olanım,
İki gözüm bir tanem.

Teşekkürler ve özür dilerim anne.
Ölüyorum çünkü
Tüm dualarına rağmen üstelik

Ne olduğunu anlamadan
Geçip gider bir ömür demiştin
Ne olduğunu anlamadan ölüyorum anne!
İşte bu yüzden,
Belki de bu yüzden
Tam da bu yüzden
Affet beni Anne, affet.