Düşmüyor Yüzün Şiiri - Sadullah Celik

Yalnızlığı içen sevda sularım
Çağlamayı unuttu şimdi sürgün
Zirveye uzak olan umutlarım
Çıkmaktan aciz eriyor günbegün.

Yıldızlar parlar gecenin sinesinde
Ellerim boşlukta kalbimde hüzün
Gece uzar hoyrat rüzgar sesinde
Solmadan sabaha düşmüyor yüzün.

Dağlar kül renkli sise bürünürken
Gönül yanağına kan düşer güzün
Ay ışığı gözlerin hayat verirken
Bıçaktan öteye geçmiyor sözün.

Ömür hapis zamanın kollarında
Sevdasız bağlarda gezinir özün
Güneşim soğudu hırçın sularında
Eskisi gibi hiç yakmıyor közün.

Haziran akşamı yağmur yağarken
İflas etti tüm varım kalmadı ün
Azılı bir kabus teni boğarken
Bir nefes sıhhati seçmiyor tütün.

Kalbin vazoda susuz solmayınca
Kimin aklına gelir ki öldüğün
Niyet gerçek bir yuva olmayınca
Evlilik tadını vermiyor düğün.

Kalite insanın dışında olmaz
Can sarayına doğru bir yürüyün
İç güzellik sırlıdır hiç bozulmaz
Zan toprağı kirli vermiyor ürün.