Düşmüyor Şiiri - Osman Bulut

Biraz yıllar, biraz kullar eskitmiş
Olsa da, gözlerden düşmüyor dünya.
Benimdir diyenler bırakıp gitmiş
Kimseye düşmemiş, düşmüyor dünya.

İnsan kaybediyor neye hakimse
Derde deva bulamıyor hekimse.
Az buçuk bir aklı olan hiç kimse
Kalkıp senle yola düşmüyor dünya.

Biri biter, biri başlar kaygının,
Zerresi yok sende cana saygının.
Ne salgının biter, ne de yangının
Bir türlü ateşin düşmüyor dünya.

Daralsa da gittikçe yol cizgisi
Eksilmiyor bu yolculuk sevgisi.
Söyle hele binenlerden hangisi
Arabandan geri düşmüyor dünya.

Ne ektiysem biçtim o ürünleri,
Hafızamdan silemedim dünleri.
Çocukluk çağları, gençlik günleri,
Sanma hiç aklıma düşmüyor dünya.