Düşmüşüm Şiiri - Nihal Mirdoğan

Cümlem fedâ ise Türkçe sözüme
Bir sevda yolunda saza düşmüşüm
Çoban kavalından, bir bak özüme
......Gönlümün diliyle töze düşmüşüm
......Yürek bacasından köze düşmüşüm

Hakk'ın lütfû deyip, sırrı beklerken
Güneşi geceye alıp eklerken
Kâinatı gönle tam iliklerken
......Şiirle bir ân göz göze düşmüşüm
......Türk'ün simâsından yüze düşmüşüm

Dolaşırken renk renk yamçılarımla
Altay'dan şaklayan kamçılarımla
At üzeri dilsiz acılarımla
...... Dağım tepem derken düze düşmüşüm
...... Türk'ün boylarından öze düşmüşüm

Şairin özünü kaplarsa afâk
Kalem Aras olur,İdil'se dudak
Ufuklar ötesi atarken şafak
......Sisli ötelerden ize düşmüşüm
......Tanrı dağlarından söze düşmüşüm

Başbuğlar buyruğu ısıtır teni
Bozkırım hisseder ılık buseni
Kurt başlı mısralar ! Sarıp al beni !
......Eğer saramazsan, güze düşmüşüm
......Kavgamın dilinde aza düşmüşüm

Düşmüşüm öce !.. Şi'r öçten usanmaz
Çakalın olduğu yere bakınmaz
Aşıktır hürlüğe, köleye kanmaz
......Türk birliğindeki teze düşmüşüm
......Şehid ruhlarıyla hazza düşmüşüm

Kurtuldu Gülnihâl derd-i firâktan
Tekbirle seslenen sendin uzaktan
Velhâsıl ; Şühedâ akar dudaktan
.....Şiirimde töre,tüze düşmüşüm
......Kaleme arz edip,dize düşmüşüm