Düşmüş Prenses Şiiri - Cordenellé Delarue

Prenses?
Kalbimi kırdın ama prenses.
Kendini yüksek mahkeme zannedenlerin yanından gelmişsin, prenses.
Bu kadar yozlaşma nasıl olur?
Aklım almıyor!
Bir insan hayatı,
nasıl bu kadar basit gösterilebilir.
Gerçi sorgulamak anlamsız, yapanlar atonalse.
Zaten hiçbir işim rast gitmez.
Gittiğinde de yukarıdan izlerim herhalde.
Ama yok tahammülüm,
ne eşitsizliğe ne de çifte standarta.
Çok yakında yıkımı getireceğim,
bakalım onu da basitleştirecebilecek misiniz?
Deneyin, ne olacakmış o da insanoğluysa
sizin nefretinizde hasetinizde kendinize.
Önce doğan güneşin altından ben çıkacağım.
Sonra yolu dostlarıma açacağım.
Herşey yoluna girdiğinde,
kapı deliğine sıkışmış bir not olacağım.
Beni ne duyucaksınız, ne görüceksiniz
ne de bileceksiniz.
Evren bütün eylemlerimi silecek.
Ayrıştırıcılar ruhumu ayrıştıracak.
Ama bileceksiniz.
Hayat sanıldığı kadar karmaşık değil aslında.
Aslında çok basit.
Ya ölü adamın göğsündeki 15 kişiden biri olursunuz.
Ya da poker de elinize "ölü adamın eli" gelir.
İki türlü de kaybedersiniz.