Düşmeyen Bilmezmiş

İstanbul içinde yorgun sevdalı
Yaşıyorum işte kendi halimde
Gözlerim, ucunda yaşlar sıralı
Uzaklara bakar yar hayalimde

Sevme, o vefasız gider dediler
Değişmez imkansız kader dediler
Hep sustum, bekle gör yeter dediler
Konuşamam, bu aşk yara dilimde

Düşmeyen bilmezmiş aşkın derdini
Gizlemiş yar benden içten kendini
Göremedim nasıl nerde kalbini
Gönlüm kayıp gitti değil elimde

Unuturum belki bende zamanla
Yakarım anılar uçar dumanla
Tükenir gözyaşım kalır bir damla
Durulur bu aşkım duygu selimde

Anmam hiç adını koca şehirde
Yazmam bir yerlere ne de şiirde
Biter bu bağlanış büyü sihirde
Öderim ne varsa aşk bedelimde