Düşmeliyim Şiiri - Özlem Saba

bırakın beni,
düşmeliyim!
bir güzel düşmeliyim.
daha güçlü kalkışlar için,
ben de düşmeliyim ...

-çünkü, düşmek de uçmaya dahil -

sevginin dayanılmaz hafifliği önünde
bir kez olsun diz çökmeliyim.

-temizlenmek için, önce kirlenmeliyim-

ağzımda çevirmekten,
gevelemekten yoruldum!
boğazıma dizilmeden kelimeler,
senden nefret ediyorum,
ya da 'seni seviyorum' diyebilmeliyim.

sevişmekten başka bir şey bilmeyenlerle,
sevişmeyi bilmediğimi söylemeliyim.
anlatmalıyım aşkın bir yanılgı değil,
ibadet olduğunu,
ibadet gibi sevmeliyim…

öyle bir düşmeliyim ki,
çatlamalı kabuğum, batmalı toprağına,
ana rahmine düşer gibi düşmeliyim.
şiddeti depremler yaratmalı ruhumda.
ruhuma yeniden yerleşmeliyim..

yeniden filizlenmeliyim.
başak tarlalarına dönüşmüşken sevgili...

bir 'yerlerde beklendiğimi biliyorum.
onun beni bir yerlerde beklediğini biliyorum.
bırakın beni, düşmem gerek!
sarılarak gözlerinin sonsuzluğuna
bu anlamsız boşluktan,
ona düşmem gerek.

düşmeliyim yollara, anlıyor musunuz?

düşmeli bahtım ona.
yoksa düşeceğim!