Düşmelerim hep Senin yüzünden

Bütün bıkkınlıklar beni terk etti
Kendimden bıktığımdan beri..
Ne gamsız muhabbetim
Ne hüzün dolu aşkım var şimdi..
Olsan da olmasan da
Gelsen de gelmesen de
Görsen de görmesen de
Gam ve kedere bulanmış
bir ‘derd-i derûn’un sancısı var Ben’de..

Ne kahverengi nazarlara yetişmek için
koşan ayaklar
ne bir güvercin kanadı gibi
çarpan yürek
ne de zırh gibi kuşandığım
heyecanlar kaldı..
Hayalimde ve düşümde
Sevincimde ve hüznümde
Bir çocuğun gözlerinde
Her pencerenin arkasında
Yeni güne doğan şafakta
Kalemimin ucunda
Okuduğum her satırda
Bugünümde ve yarınımda
Sen vardın..

Sen gittin
Muhabbet kokulu umutlarım
Aşk ile demlenmiş gönlüm
Menekşe renkli düşlerim gitti
Ben Düş’tüm Despina
Bütün kalelerim düştü..
Yalnızlık sancağını taşıyorum şimdi
Her günün bitimine
Sonra bırakıyorum gecenin ortasına
Mahpus kederlerimi
Bir giryan dalgasında akıp gidiyorlar
Ve ardından sessiz bir isyan haykırıyor
‘Düşmelerim hep Senin yüzünden’…