Düşmekle Başladı Herşey

Düşmüştü…
Hayata dair tüm hayallerden düşmüştü.
Dostlarının aklından,
Aynaların dünyasından,
Aşklarının heyecanından düşmüştü.

Kendinden düşmüştü önce…
Sabahları heyecanla uyanmaktan,
Gece yıldızlara dalıp iç huzuru aramaktan,
Bir şarkının ortasında gülümsemekten düşmüştü.

Her şey zamanla silinmişti gözlerinin içinden.
Gülüşleri yorgun,
Adımları kararsız,
Yüreği küskündü artık.

Sığamadığı sokaklar,
Anlamını yitirmiş cümleler,
Yarım kalmış dualar…
Her biri ayrı bir düşüştü onun için.

İçindeki çocuk susmuş,
İnancı tükenmişti insanlığa,
Beklentileri toz olmuştu rüzgârda savrulan.

Ama…
Bazı yıkılışlar yeniden kurar insanı.
Bazı kayıplar, yükleri atar omuzlardan.
Ve bazı düşüşler…
Bir toprağa düşen tohum gibi
Yeniden filizlenmeye sebep olur.

Artık geriye bakmıyordu.
Ne kırgınlıklarını topluyordu yerden,
Ne de eski defterleri karıştırıyordu.

Bir karar verdi o gün:
Yeniden doğacaktı.
Kendinden başlayacaktı yeniden sevmeye.
Küçük bir tebessümle,
İlk kez uyanan bir sabah gibi,
Sıfırdan, tertemiz…

Yeni bir sayfa açtı hayatına.
Ne geçmişin gölgesi,
Ne geleceğin korkusu vardı o sayfada.
Sadece şimdi vardı.
Ve yeniden,
Yalın, sakin, cesur bir başlangıç.
Çünkü bazı insanlar, düşmek için değil,
Düştükçe yükselmeyi öğrenmek için yaratılmışlardı.

(Ahsar Zerefşan/Denemeler- " DÜŞMEKLE BAŞLADI HERŞEY ". Mayıs 2025)