Hayatı derinden yaşıyorum. Oysa kalbimdeki sevginin tüm hücreleri öldü. Ne zaman susturdum yüreğimin sesini hatırlamıyorum bile. Bir dağın zirvesinde sonsuzluğa bakıyorum öylece. Rüzgar saçlarımı dağıtıyor aldırmıyorum. İçimdeki kuş kanat çırpıyor sanki delice. Sarılıyorum kendime sarılıyorum. Gözlerimi kapatıyorum. Karanlık,karanlık değil içimdeki karanlık korkutuyor beni. Aslında ona da aldırmıyorum. Kaybedenlerin cesaretiyle ölmek istiyorum. Hissettirmeden kimseyle dertleşmeden. Bu kaçıncı korkuyla uyanışım.Yüreğim acıyor. Ağlamak istemiyorum. Yastığım sert yorganım ısıtmıyor. Karanlık yoruyor artık beni dipteyim en derinde. Titriyorum. Boğuluyorum. Ağlamak istemiyorum. Ağlıyorum. Hiçbirşey umrumda değil. Farkedilmiyorum ve de farketmiyorum. O kadar yorgunum ki hiçbirşey düşünmek istemiyorum. Mutlu değilim,huzurlu değilim. Ben ben değilim yok ettim kendimi. Gömdüm bir sayfaya.
Sema Figen AkdoğanKayıt Tarihi : 20.3.2006 09:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...
İşte bu yol böyle zor, muavveç
Ey şetaretli yolcu!
Sen yürü, geç...
Bir ziya kanbanı bul ve katıl
Gez dolaş kainat-ı efkar-ı
Daima önde, daima yukarı!
Pür tehalük hayat-ı kuvvetten
Ne bulursan bırakma:
Sanat, fen,
İtimat, itina, cesaret, ümit...
Hepsi lazım bu yurda,
Hepsi müfit..
Bize bol bol ziya kucakla getir
Düşmek, etrafı görmemektendir
...'
Tevfik Fikret
.....
Teşekkürler...Hoş bir anımsatma oldu.
Belki gömülen sayfaya bir ışık düşer ve aydınlığı pek çok düşmeleri engeller:-)
Sevgiler...
Selamlarımla, güzellikler o küçük şehirlinin, büyük yüreğinde olsun....
Tebriklerimle....
TÜM YORUMLAR (3)