sevgilim bu binalar ne kadar yüksek
sanki biz çıkalım da tepelerine
bir bir uçalım diye
herkes kendi binasının tepesine çıksa
baksa ve görse aşağısı ne kadar puslu
sahi ne kadar uzağız artık zeminden
ne yani uçuyor muyuz deme uçmuyoruz
uçmanın coşkusu bilincini kanatlandırmazsa
uçmuş sayılmazsın sadece düşüyoruz
sonsuz bir boşluk değil bu inan bana
kan var cümlelerin sonunda
Kayıt Tarihi : 4.4.2015 00:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!