Düşmek Şiiri - Nergis Ünlüçay

Düşmek düşünmek kadar,
Tüm doğmamış çocuklar kadar sahipsiz, anılmadan
Ve yağmur yağar üşür hava.
Saplı kalan kasımlar,
Artık kimsenin hatırlamadığı anılar arşiviyim.
Uzay sonsuz boşluğunun gizli kutusunda biriktirir
Sahipsiz, vazgeçilmiş sözleri,
Susarım bütün bütün
Ve bozulur bütünlüğüm,
Parçaları savur, kalanı süpür,
Tökezlediğim gerçekliği sil
Ve’lerin sonuna nokta koy bir tane,
Bitiş kadar yalnızlığı anlatsın.