Düşmeden Toprağa Şiiri - Leyla Şerif Emin

Masalın sonunda uçup gittiler
Rüzgâra kapılan fanilalar gibi tellerden
Mil sürülsün kıskanç gözlere
Sürme yerine sürülsün o gözler karanlığa
Hatırla her sustuğum anı
Kaçında ağlayandın
Her kaçışında acından
Nan şükrüne körü tercih ettin...

Sonu mutlu biten bir masalın
Ortasında ağladık kara sandık her bahtı
yüzümüze gülene soframızda yer açtık
Şimdi kırlangıçlar göç ediyor gözümden
Çiğ taneleri ile doluyor tavanları odanın
Mısırlar patlardı her baharda dallarda
Ben kaldırımlara baka baka yürüdüm
O karanlık anda bakıra boyandı dünya
Ezberimde taşlar kimisi kaygan kimisi kırık
Öğretti hayat bana köprü ile nehir arasından
Bakmayı kocaman gözler ile
Satır arasında okumayı üst cümleye takılmadan
Altı karmakarışık
Kaç şehirden kovuldum rüyalarımda
Bilmem kaçından kaçtım bilerek
Üstüme yürüdü ülkeler
Çoğuna savaş açtım
Delinmiş bir kalkan arasından bakınca
Askerler dev gibi göründü
Alevler sarınca közler ile uyuttum rüyalarımı

Masalın sonuna ulaşmadan kapattık kitabı
Çok şey öğrendik
Gemiler ulaşmadan limana
Yelkenlerden kanat yapmayı mesela
Pusuya düşmemeyi
Düşmeden aşka
düşlerde savaşmayı sonra
düşmeden toprağa...

Şubat 2025