Düşmeden Bilemezsin Şiiri - Ozan Şahini

Düşmeden bilemezsin, düş de gör hele oğul!
Ne yanında bir dostun, ne bir arkadaş kalır.
Cebindeki metelik, bittiğinde seyreyle;
Ne yanında bir dostun, ne bir arkadaş kalır.

Hele bir yol düş oğul, düş de gör dostlarını;
Birer birer çekerler, altından postlarını.
Anlamak mümkün olmaz, anlamsız kastlarını;
Ne yanında bir dostun, ne bir arkadaş kalır.

Para etmiyor oğul, insanlık bu devirde;
Madalyonun yönünü, hele bir bak çevirde...
Sınamak için bir gün, yatıver bir revirde;
Ne yanında bir dostun, ne bir arkadaş kalır.

Yanlış anlama oğul, sözlerime darılma!
Yiyiciyi dost sanıp, eteğine sarılma!
Aç gözünü a oğul, eller için yorulma!
Ne yanında bir dostun, ne bir arkadaş kalır.

Kifâyetsizdir oğul, yazılan bu kıtalar;
Ölümlere eş olur, o en küçük hatalar.
'Düşenin dostu olmaz' böyle demiş atalar,
Ne yanında bir dostun, ne bir arkadaş kalır.

Şahini'yim gerçekler, işte böyle acıdır
Baba ile kardeşler, başımızın tacıdır.
Gerçekte yara saran, ana ile bacıdır;
Ne yanında bir dostun, ne bir arkadaş kalır,