Anons Şiiri - Hüseyin Kalyan

(...)
.
(Burada şair sahneye çıkar ve halkın kulak kesilmeyi âdet edindiği platformda iştahla müstebitim anonsunu yapmakta olan cazgırın sesini bastıracak şekilde sitem dolu şu şiiri haykırarak birden infilâk eder.)
.
Otur oturduğun yerde kardeşim!
İzlenecek bir takım programlar ara
Ve ver her akşamki aymaz dikkatini!
İstibdâdın sesi olmuş borazanlara
.
(İnfilak sonrasında halkın çoğunluğu fitnenin son bulduğunu düşünerek rahatlar. Bazı halk uyanır. Zaten uyanık olanlar sevinir. İnfilak eden şairin kalp adlı parçası Telâda adlı bir çocuğun önüne düşer. Çocuk şair kalbini alır ve bir kuşa döner. Halktan da Egemen'den de uzak duracağı ve ona orada her şeyin dâimâ âşikâr olacağı bir mevkîye konar
.
Söylev başlar:
.
Zor bir dönemden geçiyoruz
Tarihi bir süreç yaşıyoruz
Düşman daima tetikte
-ve saire/ ve saire/ ve saire-
.
(Burada müstebit hapşırır gibi yaparak ardına döner ve dışa doğru kıs kıs gülerken içe doğru 'ahahah' diye ağız dolusu bir kahkaha atar.)
.
Söylev sürer...
.
Ey halk
Sıkalım dişimizi
Kapatalım gözlerimizi
Her şey bizim için
Azıcık sabır
Azıcık
Azıcık
Cık/ cık/ cık
.
(Burada da müstebit kendini tutamaz ve mikrofonu kısa süreliğine kapatıp -sandalye olarak kullandığı para balyalarına bakarken- şeytanla göz göze gelerek ve kikirdeşerek şu ifadeyi tekrar eder:
.
Sonsuz kere azıcık)