Düşme aşkın ateşine yanarsın derlerdi..
Dondurucu karların ortasında..
Nasıl kışın bile yakarsa insanı güneş...
Korlanır, küllenir, söner gibi görünür ama..
Bir kez yanmaya gör, asla sönmez o ateş..
Kaçtıkça, tüm benliğini alev alev kavurur..
Dumanlarını, oradan buraya savurur..
Kar etmez söndürmeye, göller, denizler..
Bir nefes bekliyor, alevlenmek için...
Küllenmiş görünen tüm sevgiler... !
15.11.2011
Ercüment YAZICIOĞLU
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta