Düşme Hiçlik Kuyusuna Şiiri - Yakup Onat

Yer,gök,dağ,taş kaçınmışken bu yükten.
Lûtfetmiş sana Yaradan
Bırakma merhameti elden.

Arınmış bir ruhla aç bir klasör de,
Dök kalbindeki günah çöplerini.

İyilik ve kusurları örtmede gece gibi ol.
Denizde bir damla oluverip
Yara bir işe.

Yanarken için için,
Gönül közün
Ab-ı hayat sunsun tebessümün.

Can yakan,ocak kıvılcımlandıran olma.
Nefs-ü şeytana av olma.

Çıkmışsan eğer insanlıktan.
O an hiçliğe düştüğün zaman.

Sonra
Arasat
Olur senin mekânın.
27.09.2010