Düşme Ha Gönül! Şiiri - Mehmet Şahan

Gök kubbeye doğru kanat açarsın,
Başını vurup da düşme ha gönül!
Bu gün sağlam isen yarın naçarsın,
Kanadı kırıp da düşme ha gönül! ...

Ne siyah istersin ne de elayı,
Ezanı beklerken duyma selayı!
Birini çekmezken türlü belayı,
Başına sarıp da düşme ha gönül!

Kimsenin günahın, vebalin alma
Kendinden geçip de hayale dalma!
Direği var sanıp havada kalma,
Kendini yorup da düşme ha gönül!

Olmayan makama erecek diye,
Yalandan payeler verecek diye,
Nefs için gayeler derecek diye,
Yüksekte durup da düşme ha gönül!

Hep seni tutup da itmez sandığın,
Ömrünce yanında gitmez sandığın,
Ne varsa elinde bitmez sandığın,
Sonunu görüp de düşme ha gönül!

Rızkına uzaksan işin gününde,
Karınca değilsen aşın gününde!
Cırcır böceğince kışın gününde,
Defteri dürüp de düşme ha gönül!

Doğrusu veren ol alıcı değil,
Dünyanın nimeti kalıcı değil,
Kul isen Allah’ın kılıcı değil,
Göğsünü gerip de düşme ha gönül!

Şahan’ın kederi dağdan gelirken,
Bülbülün kaderi bağdan gelirken,
Herkesin defteri sağdan gelirken,
Hesabı verip de düşme ha gönül!