Düşme Gölge Peşine Şiiri - Halife Bozbayır

Eğersiz bir atla alıyorsun yol,
Yuların tutamaz kalkmıyor ki kol,
Buğday danesiyle yaymalara dol,
Aç kalan fareler kemirir seni.

Günü geldiğinde biter taneler,
Un olursun seni elekten eler,
Gündüz gece için uykuya beler,
Geç kalan geceler semirir seni.

Asabı keyf ,ya da Nuh’un gemisi,
Uy ki dinsin senin ruhunun sesi,
Kıymık batar kırık o can kafesi
Seç kalan parçalar devirir seni.

Avcı olup düşme gölge peşine,
Okunu tüketme Anka kuşuna,
Bakarsın ki hepsi gitmiş boşuna,
Hiç kalan aldatır çevirir seni

Hakkı bil hakikat gelsin peşinden,
Vazgeç yalan rüya ile düşünden,
Aç ölsen de yeme iblis aşından
Güç kalan heceler evirir seni

Halife şeytanı huri görürsen,
Beden helvasından ona verirsen,
Uyanıp hayalden tekmeyi yersen,
Uç kalan yerlerden devirir seni.