Ben değildim sanki seni içinde büyütüp dilinden düşürüp kırıp incitmeye bile korkan
Ah nerden bileyim ki ben bir kibritmişsin meğer sen içinden çıktığı o koca ormanı yakan
Hadi değdi mi söyle ikimizde küle döndük bak içimizde her yer duman düş yanığı kokan
Aşk evsiz kaldı kış ortası ısınıp saklanacağı bir kalbi bile olmadan anadan üryan
Dün de böyleydim ben bugün de aynı benim karşında ki sevdasında bir gram azalma olmadan
Irgalamaz mıyım artık seni yazık o kadar mı koptuk bir ben mi kaldım hala bize inanan
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta