Ben değildim sanki seni içinde büyütüp dilinden düşürüp kırıp incitmeye bile korkan
Ah nerden bileyim ki ben bir kibritmişsin meğer sen içinden çıktığı o koca ormanı yakan
Hadi değdi mi söyle ikimizde küle döndük bak içimizde her yer duman düş yanığı kokan
Aşk evsiz kaldı kış ortası ısınıp saklanacağı bir kalbi bile olmadan anadan üryan
Dün de böyleydim ben bugün de aynı benim karşında ki sevdasında bir gram azalma olmadan
Irgalamaz mıyım artık seni yazık o kadar mı koptuk bir ben mi kaldım hala bize inanan
Rastlantıydık belki de sadece senin için geçip gidiyordun işte öylesine hayatımdan
Çaresiydi hani zaman herşeyin öyleyse niye kabuk tutmaz kanar yaralarım hiç durmadan
Azıcık bir hatırım varsa düşme artık düşlerime uyandığımda yanımda olmayacaksan
Masalın en güzel yerinde uyuyup kalayım bırak hiç uyandırma yoruldum kötü sonlardan
Dibine kadar vurdum sensizliğin artık ne kadar kırılmışsam kalkamıyorum düştüğüm yerden
Eli ne kadar ağırmış yokluğunun aslına bakarsan bu kadarını beklemiyordum hiç ben
Rutine döndü artık çift kişilik soğuk yataklarda paramparça uyuyup uyanmalar zaten
Eze eze basıp geçtin üstüme yinede vazgeçemiyor ne yapsam tek bir zerrem bile senden
Kayıt Tarihi : 3.12.2021 19:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammet Üresin](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/12/03/dusme-artik-duslerime.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!