Güneş’in hiç açmadığı dar bir sokakta,
Yürüyordum yine tek başıma
Ne yaz vardı bu hiçliğin ortasında
Ne de kış görürdük hilalin beyazlığında.
Bir elimde tabancamı tutarken
Diğer elimle soğuk yastığımı kavrardım, gecenin zifiri karanlığında
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta