Düşman mı Olduk? Şiiri - Ahmed Halil

Ne çok sevmiştim seni,
Deliler gibi, adeta Mecnun gibi…
Ama ne oldu sonra,
Sana yıllarca yalan söyleyen
Ve
Alçakça aşağılayan birileri
Evet, onlar değerli oldular da Aşkım
Sen de hayat buldular.

Hayat ne yalanmış canım,
Sevgin ne yalanmış.
Oysa ne çok sevmiştim seni
O gözlerinin bebeğinden dökülen sıcacık
Sıcacık gözyaşların vardı ya…
Yüreğimin orta yerine akmıştı…
Ama….
Ama sonra ne oldu da bana
Düşman oldun…

Neden sildin şiirlerimi
Onları gönlümden derlemiştim.
Saklarsın diye sana vermiştim.
Kendimde bile yoktu inan bir satırı
Hepsini senin için doğru da
Ama benim duygularımı da attın be aşkım,
Beni de bir paçavra gibi silip attın.
Oysa ben
Sana ne çok güvenmiştim.

Nankörsün de ben mi anlayamadım.
Bencilsin de ben mi göremedim…
Kadınım yakışmadı sana,
Sen ki güzel yüzlüm, ayyüzlüm
Anamın ayyüzlüsü.
Sen ki gözü yaşlı yar.
Sevgili.
Kadın şefkatini tattığım,
Kadınlığını tattığım avradım…

Ne kaba gelmişti sana avradım sözü,
Hatırladın mı?
Sonra sarılmıştın da…
Öyle masum olsun
Sevgin dolu olsun dercesine sıcacık
Sımsıkı sarılmıştın…

Unutamıyorum hiçbir anını,
Unutamıyorum gözyaşını,
Unutamıyorum sarılışını,
Unutamıyorum ter içinde sevişini.
Ve ben seni
Sensiz de yaşıyorum inan,
Ama senin yerini
Ne hayalin, ne düşlerim tutuyor.
Sensiz boğuluyorum.
Yetiş be yârim
Mahvoluyorum.

22.06.2009, 02:10